સમજણ ની પેલે પાર.....

સમજણ ની પેલે પાર શું?સમજાવ તું હવે 

વર્ષો થી એકલો છું હું આવ તું હવે. 

અગાથ અંધાર હમણાં જો  ક્ષણ માં ખરી જશે 

ગુલાબી તેજ છું વસંતનું પ્રગટાવ તું હવે 

માધવ ગયા પછીયે મોરપીંછ  છે અહીં,

ખુશબો  છે રાધા નામની ફેલાવ તું હવે.

સદા ક્યાં છે જરૂરી  સનમ સંગાથ માં હોવું 

લાદી યાદ અઢળક  કાફલા  ચલાવ તું  હવે 

 અલિપ્ત ત્વચા સ્પર્શથી 'સપ્ત' ની સદા 

હળવે સાદ આવીને ગળે લગાવ તું હવે 

આ તારું ના ય હોવું મારે વિષય છે શ્રદ્ધાનો  

હરી  છે હાથ માં ધૂણીને  ધખાવ તું હવે 

                            -'સપ્ત' હિમાંશુ પરમાર  14/02/2015

હું  મારી તરફ એ રીતે  પક્ષપાત રાખું છું 

રાખી શબ્દ મારા ને તમારી વાત રાખું છું

તમે પણ અમારી બંદગી ને દાદ દઈ શકો

કહે છે એ દિવસ ને રાત તો હું રાત રાખું છું 

ખરે જો ગાલ પરથી સો ખુલાસા આપવા પડશે 

ઘણા સંકેલી ને સાચવી હું જજબાત રાખું છું 

આ  તમારા તારા તેજે એને નિહાળી નહિ શકો 

સૂરજસમ એથી ઝળહળતો પ્રતાપ રાખું છું 

પગરવ કાબુમાં  રાખી ટકોરા બારણે દેજો 

છળ્યો છે ખૂબ અવાજે એટલે એકાંત રાખું છું 

અડી જો આ હથેળી 'સપ્ત'ની મારણ બની જશે 

હું મુઠ્ઠી બંધ માં જીવલેણ આઘાત રાખું છું   

                                         -'સપ્ત' હિમાંશુ 

સ્હેજ સ્પર્શો ને .....

સ્હેજ સ્પર્શો ને હથેળીમાંથી રણ વિસ્તરે 

શ્વાસો માં ભરી રેતી ને કણ કણ  વિસ્તરે 

ઉદાસી લાદી કોરા ઊંટો નો ચાલ્યો કાફલો 

કોઈ સ્મિત શી મળે ભીનાશ ને ઝરણ વિસ્તરે 

અડાબીડ વર્ષાભીનાં  જંગલ બધાં 

ધીમે પગલે પાનખર ના પગરણ  વિસ્તરે 

કેમે કરી કાબૂ  માં ના રાખી શકું 

તને જોઈ ને હૈયા ના હરણ વિસ્તરે 

ગોધૂલી એની ગગન લગ વ્યાપી ગઈ 

સમી સાંજે મારા એકાંત ના ધણ  વિસ્તરે 

મોઘમ ઈશારા તારા બહેતર કે મોઘમ રહે 

ના ચર્ચા આપણી લોકોમાં અકારણ વિસ્તરે 

ઉપેક્ષિત થઇ ને પણ પહોચી ગયો પાદર સુધી 

ચરણ સુધી બને કે એનું આંગણ વિસ્તરે 

 

તમે પોઢો  લઇને  ગાઢ પીંછાં આંખ માં 

સવારે લઇ ગુલાબી યાદ પાંપણ વિસ્તરે 

                         -'સપ્ત' હિમાંશુ પરમાર 

ભરું શ્વાસ ને ભાર ચઢે

                                                                                  

ભરું શ્વાસ ને ભાર ચઢે 

કોરી આંખ મલ્હાર ચઢે 

મૌન કંતાયું મન માં ઝીણું

જાણે રેંટીયે તાર ચઢે 

જીવ મારો માટીનો લોંદો 

હર ચક્કર આકાર ચઢે 

મહેંદી તારે હાથ સનમને 

મારે લોહી નિખાર ચઢે 

શ્વાસ ઉછીના માંગી લાવ્યા 

ક્ષણ વીતે ને ભાર ચઢે 

સ્થૂળ દેહ પડ્યો તળેટી 

ચિત્ત ચેતન ગીરનાર ચઢે 

પ્રથમ વધ હો આપણું મસ્તક 

જો 'સપ્ત' શબ્દ ને ધાર ચઢે

           -'સપ્ત' હિમાંશુ  

બીજું કશું નથી

ખોટા નિદાન તમામ છે  બીજું કશું નથી 

 દર્દ  નું કારણ નામ છે બીજું કશું નથી 

લાખો મળીને એને મિટાવી  નહિ શકે 

મારે એક એનું કામ છે બીજું કશું નથી 

જવાથી કોઈના ક્યાં  અટકી છે જિંદગી

ક્ષણ બે સમય વિરામ છે બીજું કશું નથી  

હમદર્દ દૂર ના તમે સદાય દૂર રહો 

તને દૂર થી સલામ છે બીજું કશું નથી 

ચાહો તો જડ  ત્વચા સાતેય ચીરી જુઓ 

 હૈયે હજીયે રામ છે બીજું કશું નથી 

---- 'સપ્ત'

એકાંત

આ દેહમાંથી ઝાકળ ઓસરતું નથી ને, ના પાંપણ થી વિસરે  ભીનાશ 

સુના ભટ્ઠ કોઠામાં સાત ભવ કાઢ્યા તોય આંખે ના ભાળ્યો ઉજાશ 

કોરાકટ આભ થી ખરતા ટહૂકા ને,

          ખોબો  ધરીને અમે ઝીલ્યા 

શમણા માં આવી તમે સ્પર્શ્યા એવા કે 

        અમે આષાઢી મોર થઇ ખીલ્યા  

મ્હોરવાની આશાએ રોજ રોજ  કરમાતો  મનમોસમ નો પલાશ 

ઘૂંટડે ઘૂંટડે અંધારા પીધા ને 

સૂના ખૂણામાં પાળ્યા એકાંત 

વખ જેમ જીવતર માં  સ્મરણો ઘોળ્યા 

ને હવે શોધી ના મળતી નિરાંત 

કેટલુંય મનાવ્યું તોય માનતું નથી નજાણે કોણ બેઠું થઇને  નિરાશ 

'સપ્ત' - હિમાંશુ  

  

                         

સડક પર ...

 એક સવાર,
સડક ની સામે પાર.

કાર ના અધખુલ્લા કાચ ની પાછળ.                       
એક આછો ચહેરો જીવતો થયો .  
એક લખલખું નખશિખ વહી ગયું ને,
છાતીને ખૂણે ધરબી દીધેલો સમય જીવતો થયો . 
અભાવો નું એક નિર્જીવ વર્ષ જીવતું થયું .
સ્તબ્ધ આંખો સ્મરણ ના અવશેષો સાથે ખોડાઈ ને,
તને પાછા વળી ને  જોવાની ટેવ જીવતી થઇ.
આખુયે વાતાવરણ ઓગળી ગયું મીણ થઇ,         
 જ્યાં મારું શુષ્ક મન સળગી ઉઠ્યું.

એક માણસ જીવતો થયો .

ક્ષણ ભર, 

સડક પર!
       
           -'સપ્ત' હિમાંશુ